حیات طیبه

 چه تصور کرده ای از این آیه؟! آیا تو نیز همچون بسیاری می پنداری که وعده ی خدا، چیزی است که در آینده محقق می شود؟! بعداً می آید؟! چیزی از جنس آرمان پرستی و نسیه وار امید دادن است؟! ای دوست، “حق” امر تثبیت شده است. نقد است. هم اکنون هست. بعداً می آید یعنی چه؟! آن ترجمه و فهمی غلط است! این جمله اصلاً زمان ندارد. وقتی می فرماید؛ حق است یعنی هم اکنون هست. هم اکنون برقرار است. فقط کافیست تو به آن وارد شوی. از اسارت زمانِ خطی گذشته و آینده، خلاص شوی و به فرازمان بیایی. از کیفیت دنیوی به کیفیت اُخروی وارد شوی. این یعنی؛ تو با حق باش از هم اکنون و همین جا در بهشتی. از هم اکنون و هم اینجا برخورداری. آخر مگر می شود کسی با خدا باشد و از مواهب و انوارش بی بهره باشد؟! چنین چیزی ناممکن است. این آیه اشاره به نسیه کاری ندارد. وعده های خدا همه نقد اند. زیرا او غنی است و نیازی به نسیه کاری ندارد. این ذهن است که اسیر زمان است. خدا اسیر زمان نیست. این ذهنِ زمان پرستِ تاریک اندیش را دور بینداز و فی الحال از مواهب حق برخوردار شو. و بدان کسی که در “حال” زندگی می کند، همه چیزش نقد است. با خدا نقد کار کن. نقد بده و نقد بگیر. و یادت باشد که معنای “حق” امر تثبیت شده است. هست. هم اکنون هست. بخوانید, ...ادامه مطلب

عارف کامل مکمل حضرت آیت الحق و العرفان  قاضی رضوان الله علیه :ملتزم شويد به مراقبهچه مراقبه صغرى (باز داشتن نفس از آنچه كه خداوند بدان راضى نيست) و چه مراقبه كبرى (نگاه داشتن دل از آنچه محبوب نمى پسندد)  , ...ادامه مطلب

ابن سينا(رحمه‌الله) در نمط نهم اشارات و تنبيهات مي‏نويسد: گاهي عارف به «نغمه رخم»، يعني آهنگ ملايم نياز دارد تا او را متّعظ كند.[1] در درس مرحوم الهي قمشه‏اي(قدس‌سرّه)، وقتي به اين قسمت از شرح اشارات رسيديم (سه نفر در آن درس حاضر بوديم)، پس از درس، از استاد اجازه گرفتيم تا جناب آقاي ربّاني خراساني كه از علماي بزرگ تهران بود (يكي از آن سه نفر)، هر شب پس از درس، يكي از غزلهاي استاد را براي ما بخوانند كه ايشان هم اجازه دادند.گاه مناجات يك جوان را اداره مي‏كند. گاه نيز يك غزل يا قصيده، كمبودهاي دروني او را ترميم مي‏كند؛ امّا لذت غزل هرگز در ترانه يافت نمي‏شود. ترانه لذتي كاذب ايجاد مي‏كند؛ اما غزل شهدي است كه لذت صادق را به همراه دارد و تا پايان عمر با انسان همراه است. غزلهاي حافظ و سعدي چنين است.به هر حال، اگر كسي خود را با ترانه سرگرم كند، در سنين بالاتر، خود متوجه مي‏شود كه با ذائقه او هماهنگ نيست، در حالي كه انسان با مناجات و غزل انس ديگري دارد. غزل حافظ هميشه مي‏ماند و هرچه سن بالاتر برود، انسان با آن بيشتر مأنوس مي‏شود.همه مي‏دانيم كه آهنگهاي طرب‏انگيز خوي حيواني را در ما زنده مي‏كند,در محضر استاد,در محضر استاد ابطحي,در محضر استاد جلد 2,در محضر استاد گنجی,در محضر استادم,در محضر استاد سید حسن ابطحی,در محضر استاد بهجت,در محضر استاد مجتهدی تهرانی,در محضر استاد حسن زاده آملی,در محضر استاد pdf ...ادامه مطلب