“اِنَّ وَعدَاللهِ حَقَُ” (قطعا وعده ی خدا حق است)!

 چه تصور کرده ای از این آیه؟! آیا تو نیز همچون بسیاری می پنداری که وعده ی خدا، چیزی است که در آینده محقق می شود؟! بعداً می آید؟! چیزی از جنس آرمان پرستی و نسیه وار امید دادن است؟! ای دوست، “حق” امر تثبیت شده است. نقد است. هم اکنون هست. بعداً می آید یعنی چه؟! آن ترجمه و فهمی غلط است! این جمله اصلاً زمان ندارد. وقتی می فرماید؛ حق است یعنی هم اکنون هست. هم اکنون برقرار است. فقط کافیست تو به آن وارد شوی. از اسارت زمانِ خطی گذشته و آینده، خلاص شوی و به فرازمان بیایی. از کیفیت دنیوی به کیفیت اُخروی وارد شوی. این یعنی؛ تو با حق باش از هم اکنون و همین جا در بهشتی. از هم اکنون و هم اینجا برخورداری. آخر مگر می شود کسی با خدا باشد و از مواهب و انوارش بی بهره باشد؟! چنین چیزی ناممکن است. این آیه اشاره به نسیه کاری ندارد. وعده های خدا همه نقد اند. زیرا او غنی است و نیازی به نسیه کاری ندارد. این ذهن است که اسیر زمان است. خدا اسیر زمان نیست. این ذهنِ زمان پرستِ تاریک اندیش را دور بینداز و فی الحال از مواهب حق برخوردار شو. و بدان کسی که در “حال” زندگی می کند، همه چیزش نقد است. با خدا نقد کار کن. نقد بده و نقد بگیر. و یادت باشد که معنای “حق” امر تثبیت شده است. هست. هم اکنون هست.