دریا

 موج کوچک به موج بزرگ گفت: غمگینم. زیرا که من کوچکم و تو بزرگ..

.

.

موج بزرگ گفت: غم تو از آن است که سِرشت حقیقی خود را نمی شناسی. ما همه آب هستیم. موج بودن مان صورت هایی گذراست.

.

.

موج کوچک نگاهی به زیر پایش کرد و پس از مکثی گفت: فهمیدم. من، تو هستم و تو من هستی. ما همه از یک کل هستیم... و چون آرام گرفتند، دریا دگر باره ساکن شد.